کد مطلب:5585 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:123
عملکرد (خیانت) یهودیان بنی النضیر
یهودیان بنی النضیر، به رغم پیمانی كه با پیامبرصلی الله علیه وآله داشتند، روزی مزوّرانه نقشه ترور وی را طرح كرده بودند.
همان گونه كه قبلاً ذكر شد، پس از تبعید یهودیان بنی النضیر، عده ای از بزرگان بنی نضیر به مكه رفتند و با ابوسفیان هم سوگند شدند كه تا زنده اند دست از پیكار با محمّد برندارند. ابوسفیان همراه چهار هزار تن سپاهی از مكه عازم مدینه شد.
در آن ایّام، بنی قریظه هنوز بر سر پیمان خود با رسول الله صلی الله علیه وآله باقی بودند، ولی همین كه شنیدند مدینه در محاصره ده هزار مرد جنگی قرار گرفته است، تمرّد و عهدشكنی پیشه كرده، به گمان آن كه شكست پیامبرصلی الله علیه وآله با یورش چنین سپاهی قطعی است، بنی قریظه در جنوب شرقی مدینه استحكامی در اختیار داتشتند و با تشویق بت پرستان و سركرده آنان كه حُیّی بن اخطب بود، به نقض پیمان روی آورده و به قریش پیوستند.
پیامبرصلی الله علیه وآله به محض این كه از پیمان شكنی آنان مطلع شد، سعد بن معاذ كه رئیس قبیله اوس بود، و سعد بن عباده رئیس قبیله خزرج را برای تحقیق مأمور ساخت تا آنان را از نقض پیمان باز دارند، ولی پاسخ آنان حاكی از مخالفت و كج خلقی بود.
گفتند: بین ما و محمّد، هیچ عهد و پیمانی نیست [1] 01).
ارتش اعراب پس از محاصره یك ماهه از جنگ خسته شدند و یك باره ناپدید شدند.
صبح روز 24 ذی قعده كه لشكر اعراب منتشر شد، ظهر همان روز پیامبرصلی الله علیه وآله دستور داد تا یهودیان بنی قریظه را به محاصره درآورند.
پس از محاصره بیست و پنج روزه، تسلیم شدند.
خود آنان سعد بن معاذ، دوست دیرینه، و هم پیمان سابق شان را به عنوان داور تعیین كردند.
پیامبرصلی الله علیه وآله هم این انتخاب را پذیرفت.
تا این جا، همه جریانات بدون دخالت پیامبرصلی الله علیه وآله یكی پس از دیگری به وقوع پیوست.
پس از تشكیل دادگاه داوری، سعد بن معاذ با وجود اصرار قبیله خود، با اعتقاد به این كه كیفر خائن اعدام است، حكم به قتل همه آنان داد.
سعد بن معاذ از آن جا كه یهودیان اقدام برای براندازی كرده بودند، حكم بجا و مناسبی كرد. پیامبر نیز چاره ای جز اجرای حكم داوری نمی دانست.
با توجه به این كه خیانت این یهودیان، در زمان محاصره، خیانت به جامعه محسوب می شد، چه انتظاری از حكم داوری دارند؟
البته مجازات هایی كه در مورد قبایل مختلف یهود اجرا گردید، سبب شده كه بیوگرافی نویسان مسیحی همانند «مور»، «اسپرنگر»، «دیل» و «آزبورن» كه شرح حال پیامبرصلی الله علیه وآله را نوشته اند، زمینه ای برای پرخاش گری پیدا كنند.
اگر كسانی همانند «لین پول»، رأی سخت و خونین ارتش كلیسای اسقفی را در مقابل البیژن ها یا كردارهای پیورتنی در عصر «اگوستن قدّیس» را به رأی ژنرال های ارتش می دهند، از این بیان می خواهند دامن كلیسا را از هرگونه شدت عمل مبرّا نشان دهند [2] 02). سؤال این جاست كه آنان چگونه در این مورد رأی سخت یك داور را در مورد قبیله بنی قریظه به گردن اسلام می اندازند!
همان گونه كه قبلاً ذكر شد، پس از تبعید یهودیان بنی النضیر، عده ای از بزرگان بنی نضیر به مكه رفتند و با ابوسفیان هم سوگند شدند كه تا زنده اند دست از پیكار با محمّد برندارند. ابوسفیان همراه چهار هزار تن سپاهی از مكه عازم مدینه شد.
در آن ایّام، بنی قریظه هنوز بر سر پیمان خود با رسول الله صلی الله علیه وآله باقی بودند، ولی همین كه شنیدند مدینه در محاصره ده هزار مرد جنگی قرار گرفته است، تمرّد و عهدشكنی پیشه كرده، به گمان آن كه شكست پیامبرصلی الله علیه وآله با یورش چنین سپاهی قطعی است، بنی قریظه در جنوب شرقی مدینه استحكامی در اختیار داتشتند و با تشویق بت پرستان و سركرده آنان كه حُیّی بن اخطب بود، به نقض پیمان روی آورده و به قریش پیوستند.
پیامبرصلی الله علیه وآله به محض این كه از پیمان شكنی آنان مطلع شد، سعد بن معاذ كه رئیس قبیله اوس بود، و سعد بن عباده رئیس قبیله خزرج را برای تحقیق مأمور ساخت تا آنان را از نقض پیمان باز دارند، ولی پاسخ آنان حاكی از مخالفت و كج خلقی بود.
گفتند: بین ما و محمّد، هیچ عهد و پیمانی نیست [1] 01).
ارتش اعراب پس از محاصره یك ماهه از جنگ خسته شدند و یك باره ناپدید شدند.
صبح روز 24 ذی قعده كه لشكر اعراب منتشر شد، ظهر همان روز پیامبرصلی الله علیه وآله دستور داد تا یهودیان بنی قریظه را به محاصره درآورند.
پس از محاصره بیست و پنج روزه، تسلیم شدند.
خود آنان سعد بن معاذ، دوست دیرینه، و هم پیمان سابق شان را به عنوان داور تعیین كردند.
پیامبرصلی الله علیه وآله هم این انتخاب را پذیرفت.
تا این جا، همه جریانات بدون دخالت پیامبرصلی الله علیه وآله یكی پس از دیگری به وقوع پیوست.
پس از تشكیل دادگاه داوری، سعد بن معاذ با وجود اصرار قبیله خود، با اعتقاد به این كه كیفر خائن اعدام است، حكم به قتل همه آنان داد.
سعد بن معاذ از آن جا كه یهودیان اقدام برای براندازی كرده بودند، حكم بجا و مناسبی كرد. پیامبر نیز چاره ای جز اجرای حكم داوری نمی دانست.
با توجه به این كه خیانت این یهودیان، در زمان محاصره، خیانت به جامعه محسوب می شد، چه انتظاری از حكم داوری دارند؟
البته مجازات هایی كه در مورد قبایل مختلف یهود اجرا گردید، سبب شده كه بیوگرافی نویسان مسیحی همانند «مور»، «اسپرنگر»، «دیل» و «آزبورن» كه شرح حال پیامبرصلی الله علیه وآله را نوشته اند، زمینه ای برای پرخاش گری پیدا كنند.
اگر كسانی همانند «لین پول»، رأی سخت و خونین ارتش كلیسای اسقفی را در مقابل البیژن ها یا كردارهای پیورتنی در عصر «اگوستن قدّیس» را به رأی ژنرال های ارتش می دهند، از این بیان می خواهند دامن كلیسا را از هرگونه شدت عمل مبرّا نشان دهند [2] 02). سؤال این جاست كه آنان چگونه در این مورد رأی سخت یك داور را در مورد قبیله بنی قریظه به گردن اسلام می اندازند!
[1] مغازي، واقدي، ج2، ص459.
[2] روح اسلام، سيّد امير علي، ص82.